Η Λέσχη Ανάγνωσης του βιβλιοπωλείου Αμόνι συνεχίζει
και αυτή τη φορά διαβάζει
Το όνειρο του Κέλτη
Μάριο Βάργκας Γιόσα
μετάφραση: Μαργαρίτα Μπονάτσου
Εκδόσεις Καστανιώτη, 2011
Η ιστορία ξεκινά στο Κογκό το 1903 και καταλήγει σε μια φυλακή του Λονδίνου, ένα πρωινό του 1916. Πρόκειται για την περιπέτεια της ζωής ενός θρύλου: του Ιρλανδού Ρότζερ Κέιζμεντ. Ήρωας και προδότης, ηθικός και ανήθικος, o Κέιζμεντ ήταν ένας από τους πρώτους Ευρωπαίους που κατήγγειλαν τη φρίκη της αποικιοκρατίας. Όσα είδε στα δύο ταξίδια του, στο Βελγικό Κογκό και στην Αμαζονία της Νότιας Αμερικής, σημάδεψαν τον Κέιζμεντ για πάντα, ωθώντας τον να αλλάξει πλεύση, στην περίπτωση αυτή πνευματική και πολιτική, με καταστροφικά αποτελέσματα. Έτσι, ήρθε αντιμέτωπος με την Αγγλία που θαύμαζε και στρατεύτηκε ενεργά στην υπόθεση του ιρλανδικού εθνικισμού. Όμως και στην προσωπική του ζωή ο Κέιζμεντ ήταν μια σύνθετη προσωπικότητα: η δημοσίευση αποσπασμάτων από ημερολόγια αμφίβολης γνησιότητας έφεραν στο φως σκανδαλώδεις σεξουαλικές περιπέτειες, οι οποίες προκάλεσαν την περιφρόνηση πολλών συμπατριωτών του.
Ένα μείζον μυθιστόρημα του Μάριο Βάργκας Λιόσα, το πρώτο που έγραψε ο συγγραφέας μετά τη βράβευσή του με το Νόμπελ Λογοτεχνίας, περιγράφει μια υπαρξιακή περιπέτεια, στην οποία το σκοτάδι της ανθρώπινης ψυχής εμφανίζεται στην πιο καθαρή και, κατά συνέπεια, στην πιο βρόμικη μορφή του.
Σάββατο 12 Ιανουαρίου στις 2μμ στο βιβλιοπωλείο Αμόνι πλατεία Μερκούρη
1 σχόλιο:
Πήγα σήμερα στη συζήτηση που είχαν για το βιβλίο του (Τούρκου) Λιβανελί "Σερενάτα".
Οι απόψεις που διατυπώθηκαν από τις κοπέλες ήταν:
α) Ήταν ευχάριστο, έστω και αν έλεγε μπούρδες,
β) Ήταν ένας αχταρμάς αλλά πήγαινε εύκολα κάτω,
γ)Δεν άξιζε τίποτα, αλλά τέλος πάντων, έχει γράψει άλλα ωραία όπως το Σπίτι στο Βόσπορο
κλπ κλπ
Εγώ μίλησα λιγότερο από όλους (κυρίως κοπέλες). Δεν μπόρεσα να συμπληρώσω ολόκληρη φράση επειδή οι κοπέλες με διέκοπταν αγανακτισμένες επειδή είχαν διαφορετική άποψη από τη δική μου. Είπα ότι 1)Χρησιμοποιεί ιστορικές ανακρίβειες, ηθελημένα για να περάσει την αφήγηση της Νάντιας για ό,τι της εμπιστεύτηκε ο καθηγητής Μάξ Βάγκνερ προτού πεθάνει και έτσι να περάσει με συγκινητικό μοτίβο το μεγάλο θέμα που έχει διχάσει την ανθρωπότητα δηλαδή η παράνομη μετανάστευση των Εβραίων πριν και κατά το Β' Παγκόσμιο Πόλεμο προς την υπό "Βρετανική Εντολή" Παλαιστίνη, παρόλο που απαγορεύονταν γιατί έτσι πέτυχε να ακυρώσει το όνειρο των Αράβων της Παλαιστίνης να αποκτήσουν ανεξάρτητο κράτος, αφού με την πληθυσμιακή αλλοίωση και άλλες ατυχείς ενέργειες, έχασαν τελικά τη γή τους, 2) ότι ο Λιβανελί πήρε όλα τα άσχετα και τα ανιστόρητα κομμάτια τα οποία παρουσίασε ως ιστορία, έφτιαξε ένα λογοτεχνικό σκουπίδι μόνο και μόνο για να εξωραϊσει την υφαρπαγή της παλαιστινιακής γης .
Έπεσε λυσσώδης αντίδραση από τις κοπελίτσες που με διέκοπταν οργισμένες και στο τέλος μία από τις κυρίες είπε "Τι λες, μα εδώ εμείς είμαστε μια παρέα" (δηλαδή τους χάλαγα την παρέα που εκφράστηκα διαφορετικά και τόσο σύντομα), οπότε σηκώθηκα και έφυγα, γιατί πολύ μείωσα τον εαυτό μου με τη συμμετοχή μου σε τέτοια ομάδα ανάγνωσης.
Σημειωτέον ότι η .. συντονίστρια με διόρθωσε λέγοντας ότι "το παλαιστινιακό δημιουργήθηκε μετά το Β' Παγκόσμιο Πόλεμο" (δηλαδή κατ' εκείνη η συστηματική υφαρπαγή γης των Αράβων της Παλαιστίνης από τους εβραίους παράνομους εποίκους τί ήταν. Τουλάχιστο να υπάρχουν κάποιοι τρόποι και κάποιο μίνιμουμ καλής συμπεριφοράς, ώστε να ακούν και τον άλλο που δεν ξέρει ότι "στη λέσχη ανάγνωσης επιτρέπεται μία άποψη και οι άλλοι καλό έιναι να μην έρχονται" (υπάρχουν και αλλού πορτοκαλιές που κάνουν πορτοκάλια και στη Λέσχη Ανάγνωσης Π. Φαλήρου κάνουμε το "Αδριανού Απομνημονεύματα της Marguerite Yourcenar όχι Λιβανελίδες και αηδίες)
Δημοσίευση σχολίου